روونا با خشم به سالازار همی گفت :
- در عجبم .
هلگا که او را در بحر فکر مستغرق دید به زمزمه گفت :
- عجب از بحر چه ؟

- ما را خبر آوردند که مشاجره ای نه درخود این دارالطلاب! در گرفته و ما برای گره گشایی اینجا آمدیم .گودریک همی "فرهنگ و ادب بریتانیایی" فروخت و سالازار قدرت نمایاندی و تو سکوت پیش کردی و من درسی آموختم .
هلگا : بگو چه درسی آموختی که ما نیز بیاموزیم و حالش را ببریم!
- که چه ناشایست است خواست کنی کسی را چیزی بیاموزی اما خود آن را ندانی و او را بیشتر در تیه گمراهی سرگردان سازی .

هلگا : چه شد که چنین اندیشیدی ؟
- هم قطارانمان خواستند دعوا و بحث درگرفته را به قاطعیت و قدرت حل کنند ولی حل شدن بحث همانا و دعوای آن دو همانا !چه خوش گفت فردوسی پاکزاد که "اومد موهاشو درست کنه زد چشمشم کور کرد!"(تحریف ادبی ، جابجایی تاریخی و به گند کشیدن پست به صورت همزمان !)

چنین شد که دو بنیانگذار زن دو یار دیگر را نظاره گر شدند که گیس و گیس کشی پیشه کرده در دوستی را به روی هم بسته بودند ...

دوستان عزیز چون بحث به جمع بندی نرسید دیگه پست زدم!
---------------------------------------------------------
آورده اند که گودریک گریفیندور ملقب به گودریک السلطنه! روزی در دفتر خود نشستندی و یک فقره نوشیدنی کره ای نیوش کردندی که دفعتا سالازار بر او وارد گردید و بی مقدمه گفت:
- بشتاب ای گودی بلا! جمعی از طلاب مدرسه در ایوان به جنگ و مشاجره همی پردازند!

گودریگ السلطه اندیشید:
- اینان را چه شده! مگر از فرهنگ و ادب بریتانیایی بهره ای نجسته اند!
سپس گفت:
- هم اینک هلگا و راونا را هم فراخوان تا طلاب را به خط کرده برایشان اندکی بنطقیم! (یعنی نطق کنیم!)
ساعاتی بعد تمام طلاب به صف شده بودند و آماده به این که به سخنان برزرگان گوش فرا دهند.
گودریک السلطنه به فرمودن آغازید!:
- فرزندان بسی غیور هاگوارتز، گوش فرا همی دهید! من از جانب جملگی مدیران و صاحب منصبان با شما سخن همی گویم! شما را چه شده. مگر شما در سرآغاز دخول به مدرسه، سوگند اتحاد دسته های اربعه را نخورده اید؟ شما را چه شده؟

در همین حال سالازار به اندرونی گوش او مطلبی همی گفت!
- گویا مطلب اخیر شما را چه شده را دو بار همی گفتم، ولی از باب نصیحت شما را به کرات خواهم همی گفت که عزیزان من همدیگر را همی دوست بدارید و در پشتیبانی هم بسی بکوشید! دیگر سخنی ندارم فقط از باب رو کم کنی، ناقابل 10 امتیازی را از طلاب اسلیترینی کم همی کنم!
والسلام!

اینگونه بود که سالازار خود را در جبهه مقابل یافت و ناگزیر از ادامه میتینگ! همی شد! پس بر بالای میتینگگاه! رفت و گفت:
- من نیز به نوبه و قدرت خود از تمامی طلاب لا اسلیترینی! 50 امتیاز کم همی کردم! باشد تا برای دیگران عبرت همی شود!(یاد امضای پرسی افتادم!)
اینگونه بود که پس از رفتن طلاب به حجره های خود، بین بنیانگزاران مشاجره ای بس ناثواب در همی گرفت!
راوانا با خشم به سالازار همی گفت:
- ....................

هوووم ... قدیمی نویسی کار هر کسی نیست ! ... ولی اگه کسی بتونه بنویسه پستش خیلی ممتاز می شه .
و اما می رسیم به نظر من :

1- قدیمی نویسی رو اگه کسی تونست اجرا کنه اگه نتونست هم موردی نیست .
2- تک پستی باشه خوبه ... و در کنارش اگه سوژه های کوتاه در حد چهار پنج پست هم باشه خیلی خوب می شه .
3- طنز و جدی به نویسنده برمیگرده .
4- اگه موارد بالا تایید شدن از طرف بقیه ، باید یه قانونی بزاریم که وقتی یه سوژه کوتاه ادامه دار در جریانه ، کسی تک پستی نزنه ... برای افزایش نظم تاپیک !

جغد همیشه در صحنه ، هدویگ

به نام دوست

با سلام

نظر من در مورد این تاپیک اینه که پست ها ادامه دار نباشه ... طنز یا جدیش فرقی نداشته باشه ... هر کی هر جور دوست داری پست بزنه ولی در مورد گذشته باشه ...


موفق باشید
استرجس پادمور

ما هم میتکانییییم ، خفن
اگه میخواد دنباله دار باشه ، بهتره پستها جدی باشه. چون دنباله دارای طنز از موضوع منحرف میشه.
تک پستی ها بهتره طنز یا جدی _ طنز باشه. ( مخلوط جدی وطنز)
قدیمی نوشتن هم به نظر من بازم به درد تک پستی ها میخوره.
چون بالاخره تو داستانای دنباله دار یکی یه جا حالت قدیمی رو خراب میکنه و ...
با نظر ویکتور و جرج هم به شدت موافقم که باید حتما پستای دنباله دار محدوده زمانی داشته باشن.
و از همه مهمتر اینکه یکی باید پست ملتو ویرایش کنه ، وگرنه هیچکدوم از اقدامات فایده نداره که هیچ ، به نظر من وقت تلف کردنه.
مهم نیست !!!
مهم نیست که پستها چگونه باشند.
مهم این است که ویرایش بشوند . ( تیریپ پیام بازرگانی بخونین )
در ضمن تو ویرایش نباید یکسره اشکالات پست گرفته بشه.
بالاخره هر پستی چنتا نقطه قوت هم داره دیگه.
باید یه دلگرمی به اون نویسنده داده بشه یا نه ؟
پس نتیجه این که در درجه اول ویرایش اونم با گفتن نقاط ضعف و قوت.

موفق باشید

با سلام.من هم با نظر جمع موافقم.از این جهت که مثلا فردی که میاد پست دنباله دار را ادامه بده نمیتونه پستها را از شصت تا پست قبل بخونه تا در جریان کامل ماجرا باشه بنابراین اگر داستا دنبله دار در یه مدت جمع بشه خیلی بهتره تا اینکه تکی باشه و یا دنباله داریش خیلی زیاد باشه.این هم از نظر من.
با احترام.

در راستاي افزايش بيش از اندازه ي خواب آلودگي،مردگي و خاك خوردگي: تكان مي دهيييييم!!


اهم..اهم..

خب به نظر بنده حکایت های تک پستی می تونند جالب تر باشند به چند دلیل:
1)اعضایی که وقت نمی کنند بیان همه ی پستهای دنباله دار رو بخونند بتونند بیان اینجا پست بزنن!
2)پست های دنباله دار زیاد با استقبال گریفی ها مواجه نشده متاسفانه!
3) سه هم گفتم هویجوری دور هم باشیم!!!


همین دیگه!

خب به نظر من قدیمی نوشتن خوب هست ولی اگه چه جوری بنویسیم مهمه.

باید یک سوژه رو در نظر بگیریم که طی یک ماه یا زود تر تموم شه و سوژه جدیدی رو شروع کنیم. نا موضوع خسته کننده نشه.

در رستاي افزايش بيش از اندازه ي خواب آلودگي،مردگي و خاك خوردگي: تكان مي دهيييييم!!

خب من با اینکه قدیمی بنویسیم کاملاً موافقم ولی به نظر من ما داستان های دنباله دار بنویسیم ولی نه زیاد دنباله دار منظورم اینه که یه وقت مشخص داشته باشه یعنی تا دو هفته سوژه رو تموم کنیم و بعدش دوباره یه سوژه جدید البته این یه پیشنهاد و نظر بود

در رستاي افزايش بيش از اندازه ي خواب آلودگي،مردگي و خاك خوردگي: تكان مي دهيييييم!!

من با ايده قديمي نويسي موافقم. البته داستان ادامه دار باشه جذاب تره.
ايكاش يه نظارتي مثلا مثل محفل روي پست هاي تالار بود كه سوژه ها از مسيرشون خارج نشن. اينجوري داستان ها به جايي نمي رسن كه كسي حاضر نباشه ادامشون بده.
بعدش هم اينكه من مرده نبوغتم ليلي!