و بعد لرد سیاه و سالازار به اتاق ناهارخوری رفتن و در دو انتهای میز غذاخوری نشستن و صاف به چشمای هم‌دیگه نگاه کردن و منتظر نوشیدنی‌ها شدن.
البته سالازار گاهی نیم‌نگاهی به پنجره هم داشت، چون گلرت از بیرون هی براش دست تکون می‌داد و انواع بنرهای تشویقی رو جلوی پنجره براش تکون تکون می‌داد و احتمالا اگر می‌تونست اون بنرهارو توی چشم و چال تک تک ساکنین خانه ریدل‌ها، غیر از سالازار هم می‌کرد که چشم حسودای پلاستیکی رو کور کنه.

لرد سیاه که با نوک انگشتاش روی میز ضرب گرفته‌بود و کم کم اعصابش درحال خط خطی شدن از سالازار بود که حالا دیگه داشت از گلرت نامه‌های طرفداری دریافت می‌کرد و جواب می‌داد و امضا هم می‌کرد؛ چنگالی رو از روی میز برداشت و پرتاب کرد.
چنگال مستقیم به سمت پیشونی سالازار رفت، ولی چون از فلز خالص ساخته نشده‌بود، توسط چشم سالازار پس زده‎شد و روی زمین افتاد.

البته که پرتاب لرد سیاه، باعث جلب توجه سالازار شده‌بود و باعث شد سالازار روی میز بایسته و شروع به نصیحت نواده‌ش در مورد حفظ حرمت و سن و سال کنه، و لرد هم در اون حین فقط چشماشو تو حدقه چرخوند، کظم غیظ کرد و کلی با خودش کلنجار کرد که به سالازار نگه:"به نظر ما خودتون رو بکشید جد بزرگمون. " به‌هرحال لرد سیاه نواده‌ای بود به شدت حرمت نگه‌دار.

و اما در اون‌طرف، مروپ انواع موادی که به‌نظرش مقوی بودن و باعث قوی‌تر شدن جد بزرگش و رشد بیشتر شفتالوی مامان می‌شدن رو با هم محلول می‌کرد.

لرد به حقه ی جد بزرگش پی برده بود. سالازار کاری کرد که لرد بدون خوندن قرار داد رو با عجله امضا کنه و حالا توی تله ای بی برو برگشت گیر کرده بود.

-این حقه تان نا عادلانه س با آبمیوه های مادر خودمان مارو به چالش میکشید؟
-اگه بخوای میتونم به نوشیدن معجون های هکتور دعوتت کنم.
-کی گفت ما به نوشیدنی های مادرمان اعتراض داریم هرچند ترکیبات عجیبی دارن اما هیچ وقت دست رد بهشون نمیزنیم.
-ناعزیز‌ مامان؟ پس اون دفعه که رفتم برات نهار درست کنم بابات برگشت دید آب گلابی بلدرچینمو پای گلدون عزیزش ریختی چی؟ یادت نیست یه هفته تموم سرش افسرده شده بود فکر میکرد باز کار منه؟
-خب مادر جان کی گلابیو با بلدر چین میخوره؟
-جد مامان میبینی چی می گه؟ بیا و اینهما زحمت بکش بچه بزرگ کن.
-اصلا جای نگرانی نیست مروپ بخواد مسابقه ش با من رو ببره ناچاره هرچی درست میکنی بخوره.
-سالازار بزرگ احیانا یادتون نرفته که مسابقه دو نفره ست. خودتونم باید بنوشید هرچی مادرمون میارن.
-خودمون میدونیم. یه نوشیدنی دست ساز از نوادمون که چیز ترسناکی نمیتونه باشه.
-پدر جد مامان.
-ما که میگیم تا آخر مسابقه باید صبر کنید بعد نظر بدید.
-هه سالازار اسلیترین بزرگ بیدی نیست که با این بادا بلرزه. بیارید نوشیدنی هارو مروپ.

- هممم نوشیدنی...

لرد سیاه کمی فکر کرد. حتی کمی بیشتر هم فکر کرد و دو دو تا چهار تا کرد. بالاخره لرد سیاه اربابی بود ریاضیدان و تیزهوش! لرد در حالی که طول و عرض اتاق را رفت و برگشتی طی می‌کرد زیر لب محاسباتش را مرور می‌کرد.
- معده ای داریم بزرگ و اربابی! نوشیدنی هم دوست داریم. هات‌چاکلت مثلا... اون رو خیلی دوست داریم. هم از نوشیدنیمون لذت می‌بریم هم یارانمون رو پس می‌گیریم!

و بعد با صدای بلند خطاب به سالازار ادامه داد:
- خوبه قبول می‌کنیم!

سالازار کف دست هایش را با ذوق به هم کوبید و کاغذ و قلم پر را جلوی لرد سیاه گذاشت.
- بیا نواده ما! بیا اینجا رو امضا کن پس.

به نظر می‌رسید که سالازار هم درست به اندازه لرد سیاه به برنده شدنش اطمینان دارد.

- این چیه؟ چی رو باید امضا کنیم؟ ما تا وکیلمون نباشه چیزی رو امضا نمی‌کنیم!

الستور که از طریق سیگنال‌های رادیویی گوش ایستاده بود و مکالمه را در حال پاپ‌کورن خوردن گوش می‌داد، از پشت در با عصای رادیویی‌اش گفت:
- ولی ارباب شما که وکیل ندارین...
- تو ساکت تا خوراک مرغ های توی فسنجون مادرمون نکردیمت!

سالازار آهی کشید و گفت:
- حیف شد نواده ما... اگر امضا نمی‌کنی که ما بریم با یاران جدیدمون یه تور لحظه آخری هاگزمید رزرو کنیم و بریم عشق و حال.
- یاران ما هستند، نه یاران شما! خودمون می‌بریمشون گردش. با فرست کِلَس می‌بریمشون! اصلا بده به ما اون برگه رو امضا می‌کنیم!

لرد سیاه طی یک حرکت هیجانی برگه و قلم‌پر را برداشت و توافق‌نامه مسابقات نوشیدنی را امضا کرد. سالازار نگاهی به برگه ها انداخت و لبخندی شیطانی زد.
- عالیه! الان می‌گم مادرتون آبمیوه های تازه و مغذی رو بیاره برای مسابقه.
- آبمیوه؟ ما می‌خوایم هات‌چاکلت بنوشیم!
- ولی توی برگه‌ای که امضا کردی نوشته آبمیوه...
-

لرد هرچی به خاطراتش رجوع می‌کرد، به یاد نمی‌آورد در هیچ زمانی از زندگی پرعظمت و تاریک و خفنش انقدر بهش بی‌احترامی شده باشه. هرچقدر که دلش می‌خواست حرفای بد بد به سالاز بزنه، می‌دید که باید احترامشو نگه داره. در واقع اگر کس دیگه‌ای جرئت می‌کرد کاری که سالازار انجام داده رو انجام بده، لرد یکی از مرگخوارا رو برمی‌داشت ازش به عنوان چماق استفاده می‌کرد و میکوبیدش تو سر شخص توهین کننده. ولی در این زمان، رقیبش سالازار بود و کوبیدن تو سر و کله‌ش، جزء گزینه‌ها نبود.

لرد سیاه که به شدت فکرش مشغول نقشه‌کشی و چیدن استراتژی برای پس گرفتن مرگخوارانش بود، روی صندلی نشست و با چشمان تنگ شده به سالازار نگه کرد.

- اینا هم شبیه هورکراسن... ببریدشون اتاق تسترالا انبارشون کنید، حراجشون میکنیم بعداً. حالا شایدم هورکراکس نباشن. ولی خب از ارثیه خاندان اسلیترین هم نیستن و بنابراین فاقد ارزش.

شنیدن این حرفا از دهان سالازار که داشت میرفت به سمت اتاق لرد، باعث شد که لرد به این فکر کنه که زیاد هم برای اصیل‌زادگی و جد بزرگش احترام قائل نیست. یعنی هست، ولی نه در این حد که وقتی پای هورکراکس‌هاش وسط میاد، کاری نکنه.
بنابراین از جاش بلند شد، داشت میرفت به سمت اتاق خودش که توسط سالازار تصاحب شده بود، که گابریل یهو پرید بغلش.
- ارباب من مطمئنم که در وجود شما هنوزم خوبی وجود داره.

لرد برای یک لحظه متوقف شد، بعد تهدید رو تبدیل به فرصت کرد، گابریلو از روی سینه‌ش جدا کرد و زد زیر بغلش و دوباره به سمت اتاقش رفت و چندبار به صورت کاملا ملایم به در کوبید و بدون اینکه منتظر جوابی از سمت سالازار بشه، گفت:
- جد بزرگمان! ما به دلیل احترام به سن و سالتون در میزنیم! و بعد برای نشون دادن قدرت اربابی و لرد سیاهیمون بدون رضایت شما وارد میشیم!

و بعد لرد سیاه از کله گابریل به عنوان دژکوب استفاده کرد و در رو با تمام قدرت باز کرد.
سالازار که در تلاش بود نجینی رو توی یکی از شمع‌دونی‌های بالای شومینه اتاق لرد سیاه قرار بده، از جاش پرید و نجینی رو رها کرد. مشخص بود تحت تاثیر قرار گرفته.
- پس به عنوان مرحله اول چالش... هرکی نوشیدنی بیشتری بخوره؟

لرد از نگاه ناخوشایندش کاملا مشخص بود از اینکه یک مشت گردو و مرغ و برنج الان از جایگاه او پیش مادرش پیشی گرفته اند ناراضی است.
-ما دو روز نبودیم اینجارا فساد و خیانت فرا گرفت؟
هرکس مسئول است خودش با پای خودش ، بیاید خودش را معرفی کند تا با زبان خوش میگیم.

-
-
-
مامان مروپ و باقی مرگخواران همچنان با بی توجهی به کار های خود ادامه میدادند.

-نواده ی ما به یاران ما بپیوند!
-پدرِ پدر جدمان اینها آخرین بار که یادمان است یاران ما بودند ها! جر زنی نکنید بروید برای خودتان یار پیدا کنید.
-روی حرف من حرف میزنی؟ دوره ی ما اینجوری نبود که بچه روی حرف بزرگ تر نمیتونست حرف بزنه.
-بزرگیتان سرجایش است ولی ما یارانمان را میخواهیم.
سالازار از اینکه مدام لرد پایش را در یک کفش کرده خشمگین و غضبناک شد هرچند هرقدر هم قدرتمند و خشمگین باشی وقتی جلوی چشمت ببینی نواده ات اخلاقش حتی ذره ای به خودت رفته ته دلت خالی میشود و حاضر به کمی کوتاه آمدن میشوی.

-حقا که توهم عین خودم یک دنده ای. حالا که کار به اینجا کشید تو رو به یک رقابت دعوت میکنم. برنده ی هر دور یک یار به طرف خودش میتونه ببره. فی الواقع یار کشی میکنیم.
-یاران خودمان را در خانه خودمان یار کشی کنیم؟ آخ...سکته از بغل هورکراسمان رد شد. دامبلدور بی ریش و سبیل شده همچین بلایی را سرمان نیاورده بود که جد خودمان سرمان آورد.

خلاصه:

با غیبت لرد سیاه، سالازار سعی می کنه رهبر خانه ریدل ها بشه اما زمانی که میبینه مرگخوارا نمیپذیرنش نفرینشون می کنه. این نفرین باعث میشه که شخصیت مرگخوارا معکوس بشه.

حالا لرد سیاه برگشته اما مورد بی توجهی مرگخوارا قرار گرفته.


-ناعزیز مامان برو از یخچال نون پنیر بردار بخور. مامان وقت مانیکور داره. قراره هکتور شام بپزه.
-ما به دستپخت هکتور علاقه ای نداریم.
-گردو هم همراه نون پنیر نخور! قراره فسنجون بشه.
-ما مهم تریم یا فسنجان؟

ران مرغی در فریزر را باز کرد و سرش را از لای در بیرون آورد.
-قد قد..فسنجان!
-

ران بدون توجه به صورت در هم رفته لرد، طنابی از داخل زرد پی اش درآورد و مشغول طناب زدن جهت یخ زدایی از عضلاتش شد.

-مامان قربونش بره! چه قامت رعنایی!
-بله؛ قربان ما بروید. ما بسیار خوش قد و بالا هستیم.
-چه عطری!
-صحیح است؛ ما رایحه بسیار مطبوعی داریم.
-دودی ممتاز مامانه!
-ما اهل دود و دم نیستیم ولی بسیار ممتاز هستیم.
-میذارمت خوب خیس بخوری که امشب تو پاتیل دمت کنن.

لرد سیاه که با غرور چشمانش را بسته بود با شنیدن این جمله چشمانش را باز کرد و با اخم به پیمانه برنجی که در دست مروپ بود، خیره شد.

بالاخره مارولو خسته شد. تسلیم شد. و به محض تسلیم شدن، تحت تاثیر طلسم قرار گرفت و تبدیل به جادوگری بسیار متشخص و مودب و قابل احترام شد.

سالازار که خودش را پیروز میدان می دید، دو عدد مرگخوار را کنار هم چید و از آن ها بالا رفت.
-یاران من... توجه کنید.

مرگخوارانِ معکوس شده، نمی دانستند دقیقا یار چه کسی هستند، ولی خشونت ذاتی سالازار باعث شد به حرف هایش گوش کنند.

-برای من مهم نیست که عوض شده اید. چرا که من پیش از این نیز شما را نمی شناختم که بفهمم چگونه عوض شده اید. در نتیجه تازه الان با هم آشنا می شیم. شما از این به بعد، خادمان وفادار سالازار اسلیترین هستید.

اینجا بود که تعدادی از مرگخواران متوجه شدند یک جای کار اشکال دارد.

-پیست...لینی... روونا ناراحت نمی شه؟ روحش آزار نمی بینه؟

سو لی بود که این سوال حیاتی را از لینی می پرسید. آن ها قسم خورده بودند به لرد سیاه وفادار بمانند. سالازار اسلیترین جزو برنامه نبود!

-یارانمان... ما بازگشتیم!

خودش بود. لرد سیاه!
کسی انتظار بازگشت لرد در این لحظات را نداشت.

بلاتریکس نگاه سردی به لرد انداخت و به سوهان کشیدن ناخن هایش ادامه داد.
پیتر خودش را سرگرم گره زدن بند کفش های پلاکس کرد و ایوا لیست رژیمش را با صدای بلند برای کتی خواند.

لرد سیاه متوجه شد که مرگخواران، به شکل عجیب و بی سابقه ای، هیچ توجه خاصی به او ندارند.

-دزدی کار بدیه! آدم باید با عرق جوین نون شبشو بدست بیاره!

اگلانتاین داشت این جملات را به اسکورپیوس می گفت که حالتی غم‌انگیز و اندوهگین داشت و زیر لب ذکر تسبیحات مرلین را می گفت!

-از هر چی معجونه متنفرم! من عاشق ماگل و ماگل زاده هام!

هکتور هر چه پاتیل در دم دستش بود را می شکشت و بعد هر چه آدم سفید و خوب بود را برش درود می فرستاد و بر آدم های سیاه لعن و نفرین!

-درود بر دامبلدور! مرگ بر ولدمورت! حالا دوباره!

لینی از نظر ظاهری هنوز تغییری نکرده بود، اما از نظر خلقیات به شدت تغییر کرده بود!

-آه! این دنیا چه ارزشی داره که من خودم رو خسته کنم! من کیــــَـــم!

مروپ، طرفدار پروپاقرص هله هوله شده بود! او هرچه چیپس و پفک در دم دستش بود را در دهان ملت می چپاند و مهر و عاطفه‌اش دیگر فقط برای چاپلوسی نبود! و بلکه محبتی از ته دلش نثار هرکس می کرد و میان مرگخواران و دو جبهه هیچ تفاوتی نمی ذاشت!

-قربونت برم! بخور، بخور!

دیزی دیگر بیکار نبود! او دائماً مشغول انجام کاری بود، حتی زمانی که هیچ کاری وجود نداشت!

سالازار از دیدن این وضع مرگخواران، خنده ای شیطانی کرد، او همه را طلسم «معکوس ورانداز» کرده بود!
اما از سوی دیگر ماروولو که شاهد تمام این ماجرا ها بود، نوکس نوکس می کرد، تا مبادا طلسم او را هم تحت تاثیر قرار دهد...

-هه هه! چطوری نواده بی لیاقت!

سالازار اصلا از وضعیت موجود خوشش نمی‌آمد. کل زندگی‌اش تلاش کرده بود که اربابی بی همتا باشد و همه او را ستایش کنند، اما حالا از گوشه گوشه‌ی یک خانه ارباب‌های مختلف بیرون می‌زد و پیروانش خیلی کم شده بودند.
- وقتشه یه بلای آسمانی بر سرتون نازل کنم! یه بلایی که دمار از روزگار تک‌تکتون در بیاره!


اما از آن جایی که باز هم کسی حرفش را جدی نگرفت، عصبانیتش بیشتر و بیشتر شد؛ آن قدر بیشتر که باعث شد چوبدستی‌اش را تکان بدهد و ورد عجیبی را بخواند.

برای چند لحظه سکوت توی خانه‌ی ریدل‌ها حاکم شد و همه با ترس به سالازار اسلیترین زل زدند.

اما هیچ اتفاق جدیدی نیفتاده بود.
سکوت خانه‌ی ریدل‌ها هم، با صدای خنده‌ی یک مرگخوار شکست.

- آخه این دیگه چه سالازاریه که اصلا بلد نیست یه ورد ساده بخونه!
- این همه سر و صدا و سیاه بازی، تهشم طلسم‌هاش کار نمی‌کنن.
- ایوا، می‌شه این یکی‌رم بخوری؟ تمیز نمی‌شه!
- نه. میل ندارم.

سکوتی که این بار در اثر جمله‌ی ایوا خانه‌ی ریدل‌ها را در بر گرفت، حتی ساکت‌تر از قبلی هم بود.

- خب... من هم دیگه حوصله‌ی تمیز کردن ندارم. ولش کن.

و ساکت‌تر.

- خوابم نمیاد. بیایم بریم بازی کنیم!
- سدریک؟ ...

خلاصه:

لرد مدتی به مرگخوارها استراحت داده و اون‌ها تصمیم دارن تو خونه‌ی ریدل‌ها خوشگذرونی کنن اما از اون لحظه مدام اتفاقات ترسناک براشون افتاده.
سالازار و مارولو گانت تصمیم گرفتن اداره خانه ریدل ها رو بر عهده بگیرن.

.........................

سالازار در گوشه ای از خانه ریدل ها روی تپه ای از جسد ایستاده بود.
-یاران نواده من! گوش فرا دهید. این هایی که زیر پای من هستند، کسانی هستند که گول امثال همین مارولو گانت را خورده اند. گول نخورید و زیر پرچم سالازار کبیر جمع شوید.

در سمت دیگر خانه، مارولو گانت روی چند تکه لباس ایستاده بود.
-یاران نوه من. این دروغ می گویه. اون اجساد رو من آورده بودم که ازشون برم بالا و سخنرانی کنم... ولی این فسیل همه را کش رفت. ضمنا یادش رفته که خود من هم از نواده هاش هستم و در نتیجه شما یاران من هستید. به سمت من بشتابید... شتافیدید؟

مرگخواران خسته و آشفته در وسط ایستاده بودند.

گابریل اسپری کوچکی در آورد و چند فیس کوچک به تپه اجساد زد. اجساد، آلوده بودند. چند تایی را هم که به نظرش غیر قابل ضدعفونی کردن بودند به خورد ایوا داد.


سالازار که دید کسی ذوق و شوقی برای پیوستن به او ندارد، با عصبانیت طلسمی به سمت مجسمه ای فرستاد و سرش را قطع کرد.

-ترسیدید؟ حالا به ما بپیوندید!
-امممم... اون مجسمه خودتون بود.
-ارباب عصبانی می شه.

-اربابتان من هستم ای ملعون ها.

فریاد آخر از سمت متعلق به مارولو گانت به گوش می رسید.