آقای اسمیت!

رول خوبی بود و در نشون دادن ویژگی بی‌اعتمادیِ شخصیتت خوب عمل کردی. در ادامه نکاتی هستن که ازت می‌خوام تو چالش بعدی حتما رعایتشون کنی.

- یک سری غلط املایی داری. نمی‌دونم در لحظه نوشتن خودت هم به درست بودن املاشون شک می‌کنی یا نه. اگه آره، توصیه اکید می‌کنم با سرچ کردن توی گوگل به املای درست کلمه برسی. ولی اگه نه، با خوندن مطالب، داستان‌ها و رول‌های بیشتر دایره املای لغاتت بالاتر می‌ره و به مرور بهتر و بی‌اشکال‌تر می‌شی. هاله، تولیدات، بغلی، حواس، غافلگیری از جمله کلماتی هستن که دیکته اشتباهی داشتن.

- لحن نوشتارت (به جز دیالوگ‌ها که جز در موارد خاص همیشه محاوره هستن) باید تو کل پست مشابه باشه. یعنی نمی‌تونی یه جمله رو محاوره بنویسی و یه جمله رو کتابی. باید همه‌شون از یک نوع باشن. برای مثال دو نقل قول زیر یکیشون جملات کتابی و یکیشون محاوره هست که درست نیست و باید یکی بشن.
نقل قول:
نقل قول:

- شکلک برای دیالوگ طراحی شده و تا جای ممکن سعی کن برای توصیفات و توضیحاتت از شکلک استفاده نکنی. می‌دونم ممکنه با پستایی مواجه بشی که جایی به جز دیالوگ هم شکلک دارن و به نظرت برسه چقد به جا و درست بوده، ولی اونا موارد خاص هستن که با موقعیت جور در اومده. در حالت معمول شکلک فقط برای دیالوگه. از طرفی دو شکلک پشت سر هم درست نیست و بهتره به یکیش که از نظرت مناسب‌تره رضایت بدی. ولی اگه اصرار داری هر دو موردی که شکلک سعی داره به خواننده انتقال بده تو پستت وجود داشته باشه، سعی کن یکیش رو با توصیف جایگزین کنی.


چالش اولت تایید می‌شه و با تایید سه چالش جادوآموز سال‌‌بالایی شدی.

سال پنجم. کلاس قبل از نهار. ساعت 12:15

امروز حاله ای از شادمانی و شیطنت به وضوح در تمام طول کلاس معجون سازی گرد اسنیپ ملق میزد. این اتفاق در تجارب شخصی من بسیار نادر محسوب میشد. از اونجایی که اسنیپ آدم خوش قلب و پاکی نبود؛ هیچکس انتظار پیشامد مطلوبی رو نداشت.

جدیت این مسئله رو میشد از تغییر رفتار بچه های اسلیترین که با ما در کلاس حضور داشتند ارزیابی کرد. گروه های مختلفی از اونا وجود داشت. دسته ای به حضور هافلپافی ها اهمیت نمیدادند. دسته ای آنقدر هم بد نبودند و تا حدی با ما تعامل داشتند. دسته ای هم همواره درحال مسخره کردن و دلقک بازی بودند ولی امروز، همه هماهنگ و یک دل در حال مزه کردن جگر خود، بی سر و صدا مشغول جوشاندن معجون های تقویت کننده ی شان بودند.

تنها کاری که باید میکردیم اجرای مو به موی دستورالعمل‌ها بود که به دفعات متوجه بهینه نبودن آنها شده بودیم. گروه سه نفره ی ما متشکل از خودم و دو هافلپافی دیگه به اسم های روندا فلدبری و دورا ویلیامز بود. روندا یه دختر شرقی با موهای بلند قرمز-قهوه ای و قد و قواره ای ریزه میزه بود و برعکس دورا اعتماد چندانی به معجون سازیش نداشتم. به هر حال هر کسی را بهر کاری ساخته اند و این یکی جزو محارت های بیشمار روندا نبود.

دروا دختری با پوست سفید، چشم های سبز، لب های سرخ، موهای مشکی و کوتاه بود. دختری جسور و خوش رفتار که کمتر از یک وجب از من کوتاه تر بود. شنیده بودم که پدرش یه ماگل دارو ساز و آشنا با طب سنتیه، و مادرش جادوگری بود که در شرکت طولیدات لوازم خانگی جادویی کار میکرد.

هرسه ی ما روی میزی که به قفسه های مواداولیه منتهی میشد، به رهبری دورا مشغول کار بودیم. بعد از حدود بیست دقیقه معجون هایمان آماده بودند؛ پس چند دقیقه ی باقی مانده را تا زمان اتمام تکلیف تمام گروه ها با گپ و گفتی درباره مسائل مختلف از جمله مهمانی رقص آخر سال پرداختیم. همون طور که خانوم تریلانی، استاد درس پیشگویی حوادث وعده داده بود؛ طالع روندا از پیشانی دامبلدور هم روشن تر بود و در همان روز های اول توسط آستیریکس امانوئل شکار شد.

درسته که سه هفته تا مراسم باقی مونده بود و من هم عموما خودم رو قاطی مسائل عاطفی نمیکنم ولی به عنوان یه پسر این جشن، تکلیفی برای حفظ آبرو بود.

بلاخره زمان موعود فرارسید و نوبت به تست معجون ها شد. اسنیپ از سمت قفسه ها شروع به حرکت کرد و طبعا اول از همه به میز ما برای بازرسی کیفیت معجون ها رسید. پس از اندکی بر انداز ظاهر و بوی معجون ها چرخید و رو به من کرد.
- چطوره آقای اسمیت از مردانگیش استفاده کنه و در یک جرعه کیفیت معجون های تیمش رو به ما نشون بده.

با اندکی تردید ازطرز رفتار اسنیپ دستم رو دراز کردم و بشر وسطی رو برداشتم؛ بالا بردم و در چند جرعه نوشیدمش. عموما اینجور معجون ها مزه ی خوبی نمیدن اما نمیشه توقع چندانی هم ازشون داشت. چون حاصل جوشیدن چند گیاه عجیب و چند طلسم دستی بودند. پس از چند لحظه نگاه به پورفسور اسنیپ احساس کردم کف دستانم عرق کرده و همه به من خیره شده اند.
همزمان با گرم تر شدن هموا درد ظریفی در دلم پیچید. احساس خوبی نداشتم. حس قدرتی در من تشدید نشده بود پس احتمالا یه راهی رو اشتباه رفته بودیم... ولی اولین باری نبود که دورا از این معجون ها درست میکرد. یعنی تیم بقلی معجون ما رو خراب کرده؟ نه چرا باید این کارو بکنه. ما توی یه گروهیم. نکنه اون دختره که داشت از توی قفسه ها بشر بر میداشت وقتی هواسمون نبود یه چیزی توی دیگ ما ریخته. نکنه کار خود اسنیپه. آخخخ من چقدر احمقم. میتونه کار هرکسی که توی این اتاقه باشه.

یا ، شایدم اسنیپی که اینجاست یه شیپ شیفتره که میخواد انتقام اون دوتایی رو که ماه پیش به جرم قتل و دزدی با عموم یعنی ایوان اسمیت شکار کردیم رو بگیره. سریع به سمت قفسه فلزات شیمیایی رفتم و کیسه کوچیک تیله های سرب رو به سمت صورت اسنیپ پرتاب کردم. در کیسه باز بود و مطمئنم چند تا از اون تیله ها به طورتش برخورد کرده ولی اون جز خشم و قافلگیری واکنش دیگه ای نشون نداد.
- آهای؛ چیکار میکنی احمق. همین حالا همه از این پسر فاصله بگیرن.

عجب احمقی هستم؛ تمام افرادی که اینجان میتونن شیپ شیفتر باشن حتی دورا و روندا. حتی شاید اونا معجون رو خراب کردن تا وقتی ضعیف شدم حسابم رو برسن. بسه اینجا خیلی وقته که دیگه امن نیست. بشر استوانه ای خالی روی میز رو برداشتم و با ضربه به لبه ی میز شکستمش.تیزی لبش توی یه دستم و چوبدستی توی دست دیگم گزینه ی بهتری برای دفاع از خودم بود. حداقل از دو طرف جای مانور داشتم کنم.
به سرعت سمت در خروج دویدم و مراقب بودم کسی بهم حمله نکنه. خودم رو به در کوبیدم و بازش کردم. نه تنها هر کسی توی این کلاس، بلکه توی کل این مدرسه ممکن بود از پشت ستون فقراتم رو در بیاره. صبر کن ببینم مگه شیفترا میتونن همچین کاری بکنن؟ حالا هرچی بایدبه جای امن پیدا میکردم. یکی از پنجره های راهروی خروجی باز بود و من هم در استفاده از کوتاه ترین راه خروج تعلل نکردم.

اون روز سه تا اتفاق مزخرف افتاد. یکی اینکه شیشه ی شکسه ی بشر کف دستم رو پاره کرد؛ دومی اینکه روی یه هزا پای انفجاری فرود اومدم؛ آخریش هم اینه که با بد ترین شکل از بزرگ ترین ضعفم رو برو شدم
یعنی : "بی اعتمادی"


با تشکر، زاخاریاس اسمیت
ملقب به زاخار اصلی

- دیر کردید!

شاگردان که تازه در حال ورود به کلاس تاریک، نمور و بخار گرفته معجون سازی بودند، استاد خفاش مانندشان را بر روی سکوی کلاس دیدند که دست به سینه انتظارشان را می‌کشید.

- هنوز که کسی نیومده... چطوری دیر کردیم؟
- چطوری دیر کردیم "آقا"! ببینم گروهت چی بود؟!

اسنیپ سراسیمه، در حالی که شنل سیاهش در پشت سرش پیچ و تاب می‌خورد خودش را به شاگرد معترض رساند. دماغ عقابی اش در ده سانتی متری چشم شاگرد وحشت زده قرار گرفت. می‌توانست تک تک تار موهای استاد معجون سازی را مشاهده کند که گویی آخرین بار به جای آب با روغن شستشو شده بودند.

استاد با لحنی زمزمه وار شروع به صحبت کرد.
- می‌بینم که بدشانسی آوردی و گریفیندوری از آب در اومدی!

اسنیپ رو به جمعیت کنار ورودی کلاس کرد.
- از همه ی گروه ها بجز اسلیترینی ها که کاملاً به موقع به کلاس رسیدن ۱۰۰ امتیاز کم می‌شه. از گریفیندور بخاطر جسارت این شاگرد ۲۰۰ امتیاز کم می‌شه!

اسلیترینی ها که در میان همان جمعیت ایستاده بودند لبخند کجی به سایرین زدند و پشت نیمکت های خودشان نشستند. بقیه شاگردان که انتظار چنین برخورد تبعیض آمیزی را در همان جلسه اول کلاس معجون سازی نداشتند بدون اعتراض ولی با خشم به سمت نیمکت های خود راه افتادند.

- من گفتم به سمت نیمکت هاتون راه بیفتین؟
-
- ۱۰۰ امتیاز دیگه هم برای راه افتادن به سمت نیمکت هاتون ازتون کم می‌شه! توی کلاس من نه تنها دیر کرده‌ها نمی‌شینن بلکه می‌رن دم تخته و مثل یه فلامینگو خوب روی یک پاشون می‌ایستن.

شاگردان که نمی‌دانستند چه گناهی در زندگیشان مرتکب شدند که چنین استادی نصیبشان شده است به سمت تخته کلاس رفتند و روی یک پا ایستادند.

اسنیپ نگاه رضایتمندی به شاگردانش انداخت.
- امروز درس خیلی مهمی داشتیم که متاسفانه بعضیا با بی شخصیتی تاثیر گذار و بی نظمی تحسین برانگیزشون وقت کلاسمونو گرفتن. اما خب... هیچ اشکالی نداره. قراره تا پایان این کلاس، خوب روی شخصیتشون کار کنم!

خودش را به پاتیل معجونی که جرقه های طلایی از خود به بیرون می‌پراکند، رساند.
- معجون سازی هنری پر ظرافت و خلاقانه‌‌ست. هر معجون مثل یک موجود زنده اخلاق و شخصیت منحصر به فرد خودشو داره. برخی معجون ها قدرتمندند و برخی ضعیف. زیبا ترین لحظه توی زندگی یک معجون ساز لحظه ایه که معجونشو با مواد اولیه ای که توی یه پاتیل می‌ریزه پرورش میده و به قل قل های حاکی از شکوفاییش با غرور نگاه می‌کنه. بله من انتظار ندارم این لحظه دلنشین رو بفهمید ولی انتظار دارم حداقل خودتون از یه معجون مفید‌‌تر باشید و شخصیت قوی ای برای خودتون بسازید و کنار تخته عین فلامینگو زل نزنین بهم!

اسنیپ با بد خلقی لحنش را تند تر کرد.
- همگی برین پشت پاتیلاتون ببینم!

~~~~~~~~~~~~~~~~

نکات آموزشی: همه می‌تونن شخصیت پردازی کنن. این کاریه که هممون توی زندگیمون هر روز داریم انجام می‌دیم و توی برخوردامون با افراد مختلف براساس موقعیت، شخصیت های متنوعی بروز می‌دیم.

- نکته اول و مهمترین نکته اینه که شخصیت ایفایی رو مثل یه موجود زنده ببینید. یه موجود زنده که چه سفید باشه چه سیاه، نقطه قوت ها و ضعف های خودشو داره. درست مثل یه معجون که ممکنه فواید و مضرات مختلفی داشته باشه. پس هیچ وقت سعی نکنین یه شخصیت ایده آل بدون هیچ نقطه ضعف خلق کنین. این اشتباه رایجیه که خیلیا انجام می‌دن و مانع سوژه سازی برای خودشون می‌شن.

یه مثال می‌زنم:

فکر کنید یه کلاس تشکیل می‌شه که همه چی توش به بهترین شکل پیش می‌ره و هیچ اشتباهی رخ نمی‌ده و در نهایتم کلاس تموم می‌شه. حالا یه کلاس دیگه رو فرض کنید که تشکیل می‌شه و استادش برعکس من که خیلی استاد مهربون و دوست داشتنی هستم خیلی بد اخلاق و تبعیض گذاره... شاگرداشم مثل شماها مدام توش دست گل به آب میدن!

به نظرتون بین این دوتا کلاس کدوم سوژه های بیشتری تولید میکنن و هیجان انگیز‌‌ترن؟ از اونجایی که قطعا نظر خودم اهمیت داره و نظر شماها اصلا مهم نیست باید بگم کلاس دومی قطعا جای مانور بیشتری داره و کلی اتفاقات و خرابکاری های جالب می‌تونه توش رخ بده. پس شخصیت شما هم هر چقدر ضعف های بزرگتری داشته باشه قوی‌تر و هیجان انگیز تر می‌شه و بهتر می‌تونین ازش استفاده کنین.

- نکته دوم بر می‌گرده به استفاده از شخصیت. ممکنه شما یه شخصیت خیلی جالب هم بسازین ولی اصلا ازش توی سوژه‌های مختلف استفاده نکنین و در موردش ننویسید که به دیگران معرفی بشه تا بقیه هم بتونن ازش استفاده کنند. اینطوری بزرگترین ظلمو در حق خودتون و شخصیتتون می‌کنید چون فرصت شناخته شدن رو از خودتون می‌گیرین و خودتونو محکوم به فراموش شدن می کنید. پس در مورد خودتون بنویسید و با تیزهوشی فرصت طلب باشید و جاهایی که سوژه موقعیتی داره که شخصیتتون می‌تونه چالشی تولید کنه و به سوژه کمک کنه فرصتو به هیچ عنوان از دست ندین.

گاهی حتی لازم نیست خودتونو طوری وارد سوژه کنین که موندگار بشین. می‌تونین توی یه پست خودتونو وارد سوژه کنین و آخر پستتونم دوباره خودتونو ازش خارج کنین. اینطوری همزمان هم شخصیتتونو به بقیه معرفی می‌کنید و هم مهارتتونو توی رول نویسی نشون می‌دین.

- نکته سوم در مورد افرادیه که از اونور بوم میفتن. انقدر شخصیتشونو توی همه‌ی سوژه ها به زور وارد می‌کنن که باعث گره خوردن سوژه ها می‌شن. این به زور وارد کردن هم باعث زدن توی ذوق بقیه می‌شه و ممکنه تمایلشونو برای استفاده از شخصیت شما تو نوشته‌هاشون از بین ببره. پس واسه خاطر رضای مرلینم شده عین فلامینگو دم تخته، مرغتون یه پا نداشته باشه و منعطف باشین! دنبال موقعیت های خلاقانه بگردین و بهتریناشونو انتخاب کنید... نه اینکه چون بهتون گفته شده خودتونو بندازین توی سوژه برین هر سوژه ای که دیدین خودتونو پرت کنین وسطش!

- نکته چهارم، ویژگی های ساده و کلی بهتر از ویژگی های جزئی هستن. اینکه شما یه معجون مسهل دستتون باشه و دائم به همه تعارفش کنید شاید اوایل جالب باشه ولی بعد یه مدت خسته کننده می‌شه اما ممکنه شما یه ویژگی کلی مثل علاقه به تنهایی یا خالی بندی و بزرگ کردن اتفاقات یا علاقه به غیبت کردن داشته باشین که توی خیلی از موقعیت ها به کارتون بیاد و خودش کلی سوژه های جزئی جدید بهتون بده. پس ویژگی‌تونو هوشمندانه انتخاب کنید و موقع انتخابش تعداد موقعیت های جزئی ای که در آینده براتون ایجاد می‌کنه رو بررسی کنید.


چالش های کلاس:

چالش اول: اوهو! حالا چون پشت پاتیلاتون وایسادین فکر کردین معجون ساز شدین؟ وقتی یه معجون تقویت کننده درست کردین و وادارتون کردم که لاجرعه سرش بکشید و فهمیدین که تبدیل به معجون تشدید کننده بزرگترین ضعفتون شده می‌بینمتون! امیدوارم این ضعف بزرگ به اندازه قیافه‌تون برام کسل کننده نباشه و باعث هیجانم بشه!

طی یه رول این ضعف بزرگ رو برام به نمایش بذارین و منو با شخصیتتون آشنا کنین.

چالش دوم: فکر کردین معجون سازی به همین سادگیه که نمک و فلفل بریزین تو پاتیل و یه وردم بزنین تنگش یه بطری پرت شه بیرون؟ خیال کردین! بیشتر وقتا یه معجون ساز خوب لازمه که بره و دنبال مواد اولیه معجونش بگرده. برای پیدا کردنش وارد سوژه های ادامه دار بشه و یه سرکی توی اون سوژه بکشه و بعدم بدون آسیب زدن به روندش دوباره همه چیو به شکل قبل ورودش برگردونه و بیاد بیرون.

تاکید می‌کنم! بعد خروجتون نباید روند سوژه تغییری کرده باشه. شما فقط توی سوژه وارد می‌شین تا یه سر و گوشی آب بدین و موظفین آخر پستتون سوژه رو مثل پست قبل از خودتون تحویلم بدین. بعد از اتمام کارتون لینک رولی که نوشتین رو برام توی همین کلاس بفرستین (آموزش لینک کردن پست ها) تا ببینم چه معجونی برام پختین!

شرح امتیازات کلاس معجون سازی

بردلی: 3

طبلشو! واه واه!


روندا: 6

نقل قول:
شما؟ من عزیزم، من!

جینی: 5

بی‌بهداشتی های امیدوار کننده ای میبینم!


ساکورا: 5

نقل قول:
شد.


گابریل: 10

نقل قول:
شاهد کلاغ گابریل! میبینی؟ عجایب روزگاره دیگه...


تلما:7

نقل قول:
توصیه میکنم حرمت میوه ها رو نگه دارید تا روح مروپ شبونه تسخیرتون نکرده.


جعفر:10

نقل قول:
دروغ و کلاه‌برداری تکنیک بسیار مثبتیه جعفر احسنت! ادامه بده همین فرمون رو.

یک. با استفاده از حال بهم‌زن‌ترین و کثیف‌ترین و متعفن‌ترین و کلاً آشغال‌ترین ترکیباتی که ذهنتون میتونه بهشون فکر کنه، نسخه‌ی جدیدی از «معجون شیراز» رو ابداع کنید و دقیقاً توضیح بدین چطوری میخواین با این چرندیات و چنین فرمول تباهی، طعم خوشمزه حقیقی رو به این معجون اضافه کنید؟ خلاق اما بسیار مودب باشید. اصول PG-13 فراموش نشه و اصلا هم سعی نکنید با توضیحات کلیشه‌ای منو تسترال کنید. من از این تسترال‌تر نمیشم! (5 امتیاز)



خب خانمای محترم تو خونه، مواد لازم جهت ساخت معجون شیراز! یه انگور ناب سرخ و دونه یاقوتی رو برمی‌دارید. دقت کنید حتما ناب سرخ و دونه یاقوتی باشه. بعد میدید یه گوسفند تناول کنه و وقتی تبدیل به گلوله های توپی سیاه قلقلی شد، بریزینش توی پاتیل!

ماده بعد، جوراب همسرتون که توی اولین روز مرد اولین سال ازدواجتون بهش هدیه دادین رو آماده کنید و توی پاتیل بندازین. دقت کنین که چندین شرط داره. اول اینکه شما نباید کمتر از 120 سال از ازدواجتون گذشته باشه. دوم شوهرتون باید تموم مدت جوراب پاش باشه و هرروز بره بیرون و با کفشای سیاه قیصری دور تا دور شهر بچرخه!

ماده سوم، یدونه ازین مسواک بزرگا هست گوشه توالت، برمیدارین و باهاش یدور توالت رو تمیز میکنین. بعد میزارین یه ماه که گذشت، دوباره با همون مسواک بزرگه که از دفعه بعد نشستینش و کصافط ازش میباره، یه دور دیگه توالت رو تمیز میکنین. دقت کنین توی این نظافت نباید اصلا و ابدا از آب استفاده بشه. بعدش که تموم شد، مسواک رو میندازین دور و سنگ توالت رو میکنین و به پاتیل اضافه میکنین! چیه؟ فکر کردین میخوام بگم مسواکو بندازین؟ وزارت بهداشت ایز اَ جوک تو یو؟!

و ماده آخر. حسنی رو یادتونه؟ حسنی نگو بلا بگو. تنبل تنبلا بگو. موی بلند، روی سیاه، ناخن دراز، واه و واه و واه! به‌به! همه هم چه با دقت و منظم تکرار میکنن! سایت نیست که. مهد کودکه! آقا شما الان باید چهارراه ببندی! با اون صدای زمختت اومدی تکرار میکنی، اشک هم میریزی؟ نچ نچ نچ. بگذریم. حسنی رو، با شرط اینکه فرزند همون ازدواجی باشه که کمتر از 120 سال سن نداره، و 40 سال زودتر به دنیا اومده باشه! چجوری میشه؟ اینجا جادوگرانه! اینجا میشه! یا شایدم بز! نر و ماده‌شو از کجا تشخیص بدم؟ وسط دعوا نرخ تعیین میکنی؟

میگفتم حسنی رو که از همون بدو تولدش حموم نرفته، درواقع 160 سال، میفرستی تو پاتیل حموم کنه و موهاش و ناخنای دست و پاش رو توی همون پاتیل بگیره و به مواد اضافه کنه. حسنی که همین 160 سال توالت نرفته رو هم بهش میگی که... هیچی... ولش کن!

آقا معجون شیراز جدید ما آماده‌اس! یه مادر رو هم میاریم که با مهر مادرانه‌اش، همیشه گندای مارو جمع میکنه و ماست‌مالی میکنه، با یه سطل ماست بیاد و معجون جدید مارو هم بزنه و ماست‌مالی کنه. مطمئنم همچین چیز کصافطی رو بدیم به دستای عزیز یه مادر، خوشبختی و خوشمزگی رو با عشق و مهرش به ما تحویل میده.

دو. استراتژی قیف و زور مورد تایید نیست! توضیح بدین که چطور همکلاسی یا دوستان‌تون رو راضی می‌کنید تا این معجون به اصطلاح شیرازی که با این ترکیبات ناپسند ابداع کردین رو امتحان کنن؟ استراتژی متمدنانه شما برای قانع کردن اونها چیه؟ توضیح بدین. (5 امتیاز)

میریم سر سه راه هاگزمید‌آباد، شماره میدیم دست مردم، میگیم جنس جدید جعفر ساقی، با گیرایی هیولا، به جا کره، مسکه و روغن محلی گوسفندی اصل ریخته شده توش! نه تنها میبرن، با چیپس و ماست میخورن، بلکه پولم میدن! خودش یه کاسبیه! بعد میگن چرا جوونا مملکت شغل سالم و کار درست و حسابی ندارن؟ اینهمه کار سالم. باید مغزت اقتصادی باشه!

معجون ساختم واسه ی برگردوندن مدیر! حس می کنم یکم خرابه ولی کار می کنه!

سلام بر معجون سازان قرن!

نقل قول:

اول از همه، تعدادی دندون خر رو داخل یه پاتیل آب‌دهن سگ می جوشونیم. بعد که قشنگ مغز پخت شد، یکم اشغال بینی سبز رنگ و چسبناک اژدها رو بهش اضافه میکنیم و میذاریم روی حرارت.
قشنگ که قل‌قل کرد، علفی که یه بز کوهی چند بار نشخوارش کرده رو بهش اضافه میکنیم. آخرش هم موی سر یه ماگل طاس که کلا سه‌چهارتا تار مو داره رو میریزیم داخلش و میذاریم چند دقیقه حرارت بهش بخوره.
بعد که قشنگ همه چی با هم قاطی شد، آلوچه/گوجه سبز رو برمیدارم و کاملا له‌ش میکنیم و میریزیم توی معجون.
معجون تغییر رنگ میده و به سبز آلوچه ای(!) تغییر پیدا میکنه.


نقل قول:

مطمئنین زور نمیشه؟
بستگی داره که اون طرف چه چیزی دوست داره. مثلا اگه قرار بود به آستریکس معجون رو بخورونم در ازاش به اون قول خون دادن رو میدادم. یا مثلا اسکورپیوس در ازای پول حاضره معجون رو بخوره.
البته همیشه انتخاب های راحت تری هم وجود دارن. مثلا به راحتی میشه اون معجون رو به کوین خوروند!

تا حق رو پس نگیریم آروم نمی شینیم!

در دروازه میگن دیگ و پلو حسن مدیریت رو ول کن برو!

پروفسور پروفسور! من شما رو با پرتاب کردن تو معجون رنگین‌کمونیم که اتفاقا خوشمزه هم هست به چالش کشیدم. یعنی وقتی کار پخت و پزتون توی معجون تموم شه شاهد چی خواهیم بود؟

معجون هاتون بالا جادو آموزهای عزیز تایم تمومه.
لجن هاتون رو بیارید یکم سم سیانور قاتیش کنیم که یه سم ماگلیه و همه بخوریمیش بریم اون دنیا^^