در حالی که رودولف منتظر نشسته بود تا مرگخواری در امر شکستن در پیش‌قدم بشه، نگاه تمامیِ مرگخوارای دیگه به خودش دوخته شده بود.
چند دقیقه‌ای طول می‌کشه تا رودولف متوجه سنگینی نگاه بقیه بشه. بنابراین برمی‌گرده و با مرگخوارایی که همه بدون استثنا به سمتش برگشته بودن رو به رو می‌شه.
- هان؟ چتونه؟ چرا همه‌تون به من زل زدین؟
- یه پیشنهادی دادی خب. منتظریم اجراش کنی!

رودولف فقط پیشنهاد داده بود! هرگز قصد نداشت خودش انجام‌دهنده‌ی این عمل باشه.
- پس تعامل و همکاری چی می‌شه؟ من پیشنهاد دادم شما عملی کنین! اینطوری همه‌مون تو این امر خیر سهیم می‌شیم.

تو چهره‌ی مرگخوارا اثری از علاقه به تعامل و همکاری و حتی سهیم شدن تو این امر خیر دیده نمی‌شد!
رودولف عاجزانه به دنبال بلاتریکس تو جمعیت مرگخوارا می‌گرده.
- بلا؟ همسر عزیزم! مگه تو همیشه نمی‌خواستی توجه اربابو به خودت جلب کنی؟ من برات یه موقعیت ساختم، فقط کافیه انجامش بدی.

بلاتریکس در کمال خونسردی جلو میاد و بدن رودولفو به سمت در برمی‌گردونه.
- تو شوهر منی! مطمئنم افتخاری که تو بدست بسیاری نصیب منم می‌شه. پس کارتو بکن.

حالا نه تنها سنگینی نگاه مرگخوارا، بلکه سنگینی سایه‌ی بلاتریکس هم رو دوش رودولف افتاده بود و به نظر راه فراری براش باقی نمونده بود.
- خیله خب، خودم درو می‌شکنم. خودم تنهایی ناجی نجینی می‌شم. نامردا!

نيو سوژه:


- بانوي من؟ پرنسسِ ارباب؟تشريف فرما نمي شين؟
- غذاتون سرد شدا؟! همون غذايي که هميشه دوست داشتين؟
- لطفا بياين اگه نيان ارباب مياد بعد همه ما مي ميــــــــريم!
- حداقل يه ندايي بدين بفهميمم زنده اين!

فلش بک- يک ساعت پيش دهکده هاگزميد

هواي دهکده بهاري بود. اهالي دهکده مشغول کار و بار خود بودند و حواسشان اصلا جمع اين نبود که شنل پوش مرموزي وارد فروشگاه وسايل جادويي ورانسکي مي شود
شنل پوش وارد مغازه شد و بدون زدن حرفي به کنار يکي از قفسه ها رفت، بسته اي سبز رنگ را برداشت و به سمت پيشخان رفت.
- اين چندِ؟
- سلامت کجا رفته عمو؟
- خب سلام! سريع بگو چندِ برم يه عالمه کار دارم.
- مطمئني اينو مي خواي؟ اسباب بازيِ جالبيِ ولي عوارض جانبي هم داره ها!
- تو کاريت نباشه. چنده؟
- سي گاليون!

شنل پوش سي گاليون روي پيشخان انداخت، بسته را برداشت و رفت.



رودولف لسترنج در دکه دربانی خانه ریدل ها نشسته بود و چرت ظهرگاهی اش را می کرد. ناگهان صدای در او را از جا پراند.

- کی؟کو؟ ساحره کو؟

سرش را بلند کرد و به جای ساحره پستچی را دید.
- ای بابا! اگه بذارن یه چرت بخوابم! چیه؟ چه خبره؟

پستچی با کلافگی گفت:
- یه بسته دارید! اینجا خانه ریدلِ دیگه؟
_ آره بسته رو بذار و برو وگرنه خط خطیت می کنم! خوابمو پروندی!

پستچی بدون حرف سوار جاردیش شد و رفت. رودولف بسته را نگاه کرد.

نقل قول:

- واسه پرنسسِ اربابِ! باید بدمش بهشون. ولی چی م تونه باشه؟

کنجکاوی و جاه طلبی، از صفات بارز مرگخواران بود و رودولف از این قائده مستثنا نبود.
چندین بار سعی کرد بسته را باز کند، طلسم های مختلفی را امتحان کرد ولی بسته باز نشد.
- فکر کنم وقتشه دیگه بدمش به پرنسس.

رودولف پله ها را طی کرد تا به اتاق پرنسس نجینی رسید.

تق تق

- فسه؟
- ببخشین پرنسس! ولی من زبون شما رو بلد نیستم! می بخشین؟ وقت کردین به اربابم بگی ببخشن!
- فسی فسوف؟
- دوباره نفهمیدم! جسارتا یه بسته اومده بود. واسه شما بود. می ذارمش پشت درتون.
رودولف بسته را پشت در گذاشت. چند لحظه بعد نجینی بسته را برداشت و با خود به اتاقش برد.

پایان فلش بک

مرگخواران هنوز مشغول کوفتن درِ نجینی بودند.
- پرنسس درو باز کنید؛ خواهشا!
- اینجوری نمی شه نظرتون چیه درو بشکونیم؟
- موافقم باهات رودولف!

(پست پایانی)


بلافاصله کله آقای همسایه که ظاهرا در کمین همین اتفاق نشسته بود، پدیدار شد. در حالی که چاقویی روی سر لرد سیاه گذاشته بود.
-خب دیگه. اخطار داده بودم بهتون. از همین جا نصفش می کنم...

-نصف کن ببین چه بلایی سرت میاریم...ما قبلا هم نصف شدیم...ما هر نصفمون دوباره کامل می شه. نخیر. هیچ شباهتی به کرم خاکی نداریم...


فریاد اعتراض مرگخواران بلند شد...ولی نه به دلیل پاره شدن سر لرد سیاه، بلکه به دلیل بازی نیمه کاره مانده شان.

-حالا این دفعه رو ببخشین...
-بابا همین یه توپو داریم ما.
-دختر داشتی شما؟ وضعیت تاهلشون...

همین نیمه دیالوگ رودولف باعث شد آقای همسایه احساس خطر کرده و عقب نشینی کند.
-باشه...پس صبر کنین یه شوت بلند بکنم. شوت دوس دارم! از جلوی دروازه بکشین کنار.


دیلیلیلینگ...دیلیلیلینگ...دیلیلیلینگ...


همسایه، چند قدم عقب رفت...یک، دو، سه ای گفت و دوان دوان جلو آمد و لگد محکمی به سر لرد زد.

لرد سیاه به پرواز در آمد...


دیلیلیلینگ...دیلیلیلینگ...دیلیلیلینگ...


-یکی اون ساعتو خاموش کنه!


فلش بک


-خب نجینی...این پودر بختکمونم خوردیم. وقتی بیدار بشیم سی ثانیه ثابت می مونیم. نترسی ها.

چشم بندش را به چشم زد و دراز کشید.
ولی بلافاصله بلند شد.

-خب ما که کلا بدخوابیم...با هر حرکت کوچیکی، هر نیم ساعت یه بار بیدار می شیم. پودرمون هدر می ره. بهتره راه حلی جادویی بیندیشیم.

ساعت را از روی میز برداشت.
-خب. اینو تنظیم می کنیم رو شش صبح...و روی خودمون طلسم بی حرکت شدن اجرا می کنیم. طلسم رو هم تنظیم می کنیم که با صدای زنگ ساعت بی اثر بشه. اربابی هستیم باهوش!

کارهایش را انجام داد...شب به شر مجددی به نجینی گفت و خوابید...


پایان فلش بک


-یکی اون ساعتو خاموش کنه!

صدای زنگ ساعت هنوز به گوش می رسید. ولی نگاه مرگخواران روی لرد سیاهی ثابت مانده بود که پرواز کنان داشت به طرف آن ها می رفت...و فریادی که همین چند ثانیه پیش سر داده بود.
همه به وضوح تکان خوردن دست و پای لرد را هم می دیدند...

طلسم از بین رفته بود...مرگخواران مانده بودند با لردی یک دستی و بسیار خشمگین و ساعتی که به جای شش صبح روی شش عصر تنظیم شده بود...


پایان

- Hello everyone! It's John Champion and alongside me in the Riddle's house, is Jim Beglin.

- Hello john, Hello everyone, I'm really looking forward to this match ...

جماعت مرگخواران رداهای سه خط ورزشی به تن کرده و در حیاط خانه ریدل، لرد به دست به این سو و آن سو می‌دویدند.

- بابا یه دیقه اون لرد لامصّبو بذارین کنار تیم کشی کنیم مثل آدم کوییدیچ کوچیکمونو بزنیم دیگه!

بلاتریکس که کلافه شده بود لرد را گرفت پشت خود و با یک چشم غره سایرین را از او دور نگه داشت.

- من من!

- تو تو!

- کشیدم!

- قبول نیست آقا! چرا جاهای بی‌ناموسیش میفته به من؟ اصلا من قهرم!

پس از کش و قوس‌های فراوان عاقبت هوریس اسلاگهورن و بلاتریکس لسترنج برای یارکشی جلو آمدند و بنابر معاهده دفاع از حقوق کودکان (COPPA) به جای بازی شیرین من من تو تو با سنگ کاغذ قیچی تکلیف شروع کننده کار را مشخص کردند. بال بال زدن‌های رودولف که نمی‌خواست در بازی کوییدیچ نیز زیر بلیط همسرش باشد باعث شد دل هوریس که در سنگ کاغذ قیچی پیروز میدان بود، بسوزد و رودولف را برگزیند.

- بذار من به جات بکشم اسلاگ! من از بچگی عاشق یارکشی بودم!

- برو کنار حواسمو پرت نکن بذار تمرکز کنم.

- زودباش باکمالاتاشو سوا کن.

همه سرگرم یارکشی بودند که بانز چشم بلا را دور دید و لرد را برداشت تا به سمت دروازه شوت کند. لرد به صورت موزی شکل روانه دروازه شد اما ارتفاع او زیاد بود و باعث شد سر از خانه همسایه درآورد.

- خروسای بی محل! برین یه جای دیگه بازی کنید! دفعه دیگه اربابتون بیفته این‌جا پارش می‌کنما!

بانز که راهی جز فرار از دست بلاتریکس خشمگین در مقابل خود نمی‌دید، سوییشرت مرئی‌اش را درآورد و با بدن برهنه‌ی نامرئی‌اش دوان دوان دور شد. لرد از بالای دیوار همسایه به حیاط برگشت و مرگخواران بازی را آغاز کردند. اولین لرد در اختیار آرسینوس قرار گرفت. آرسینوس از جناح راست نفوذ کرد و روی خط توپ را جلو برد و با تمام قدرت او را به آسمان پرتاب کرد.

- عه! این سانترش با دایره‌اس؟

مرگخوارها اما اهمیتی به این که شوت با دایره است یا سانتر نمی‌دادند. آن‌ها مسیر اربابشان را دنبال می‌کردند که رفت و رفت و وارد پیوزی که تصادفا آن‌جا شناور بود شد و سپس از حلق او خارج شد و دوباره در حیاط همسایه فرود آمد.

-

مرگخواران چندین و چند بار بازی کردند.خانه ریدل از جهت دست و جیغ و هورا به ورزشگاه کوییدیچ شبیه شده بود.نیمکت هایی در اطراف برای تشویق کنندگان و ذخیره ها تعبیه شده بود.حتی دست فروش هایی با پاپ کورن و لیموناد در جمعیت می چرخیدند.

در این میان لرد که به توپ تغییرکاربری داده بود،مدام با خودش زیر لب تکرار می کرد.
-ما داریم خواب بد میبینیم.آخ،الان بیدار میشیم و خانه ریدل رو به خاشاک تبدیل می کنیم.
هرچند فقط میخواست که زیرلب تکرارکند.حتی نمیتوانست خودش را نیشگون بگیرد تا بیدار شود. ولی برخورد شدیدش با لینی ای که وسط بود مشکل نیشگونش را حل کرد.
کراب:زدمش،بلاخره زدمش.

لینی که تلاش می کرد نیشش را که در توپ(!)گیر کرده بود دربیاورد،چش غره ای به کراب رفت.
-نخیر،میخواستم گل بگیرم.
رز:-من رو چرا بگیری؟

لیسا بپّر بپّر کنان و هم نوا با تشویق«لیسای دس طلایی،امید تیم مایی»به سمت لینی رفت تا توپشان را پس بگیرد.لرد که براثر نیش لینی لپ سومی در صورتش پیداکرده بود،راه های ساقط کردن هر یک از مرگخواران را در ذهنش بررسی میکرد.
-بیدار که بشویم اول این پیکسی بی خاصیت رو به ازمایشگاه دفع آفت میفرستیم و با بال هایش بادبزن درست میکنیم.با اره کردن دست و پاها و زبان رودولف به توپ بسکتبال مشنگی تغییرش می دهیم تا جایگاهش را بداند.و نمی بخشیم.

لرد به خودش با فکرکردن به طرز ساقط کردن اسلاگهورن دلداری می داد،ولی چشم انداز روبرویش چیز خوشایندی نبود.لیسا که لردِتوپی را از این دست به آن دست می کرد،با تمرکز به رُزی که ورجه وورجه کنان منتظر پرتاب بود خیره شد.
-نمیشه،هدف کوچیکیه،قهرم اصن.
-بنداز حالا تو.

کراب بعد از زدن لینی اعتماد به نفس زیادی پیدا کرده بود.
-پاس بده من میزنمش.

لیسا قبل از پرتاب توپ،«ایش»کشیده ای به سمت رز فرستاد و سپس توپ را برای کراب به اوج پاس داد.لرد با قیافه ناخوشنود در هوا چرخ میخورد.
کراب با ژست سوباسایی پرید تا توپ را گرفته و ضربه جانانه ای بزند،ولی توپ در نیم متری اش روی هوا توقف کرد.نفس ها در سینه حبس شد.ناخن ها جویده شده و موها کنده شدند.توپ ثابت مانده بود و به سمت زمین می رفت.کراب روی هوا فری از موهایش را با تعجب به کنار زد.مرگخواران پاپ کورن هایشان را به همه طرف می پاشاندند.آیا لرد بیدار و توانا شده بود؟

صدای بانزِ نامرئی به این سوال پایان داد.
-گل گرفتم.گل.

- خوردی!
- نه خیرم نخوردم.
- چرا دیگه. دست کنده شده‌ی توپ بهت خورد.
-

لایتینا که کنار وایستاده بود، سعی میکرد لیسا رو قانع کنه که خورده و الان بازنده محسوب می‌شه.

- ببین از قوه‌ی تصور ریونیـ...
- ریون قوه تصور نداره.
- اصلا استفاده نکن. ولی دقت کن. الان توپ ما دوتا پا داره و یه دست...

لایتینا دست لردی رو که توپ خطاب می‌کرد تکون داد.
- و جای یه دست هم خالیه. پس قطعا توپ یه دست دیگه هم داشته. و اگه اون دست هم وجود داشت قطعا به تو می‌خورد. پس تو الان باختی.
- ولی حالا که به لطف رودولف دست نداره.

- لطف چه جنابی ساحره‌ی با کمالات؟
- یه تسترالی.
-

لیسا بعد از جواب قمه شکنی که به رودولف داده بود، دوباره به سمت لایتینا برگشت.
- اصلا توپش کجه.
- خودت کجی و قهردونت.

لرد که تازه بعد از کلی از این سمت به اون سمت پرتاب شدن، چند ثانیه‌ای ثابت شده بود، دلش میخواست نصف محتویات معده و حتی هورکراس‌هاشو بالا بیاره. اما فرصت این کارو هم پیدا نکرد. چون با قهر کردن لیسا، دوباره بازی شروع شده بود!

قبل از اینکه لرد جایی سقوط کند، هوریس اسلاگهورن با یک پرش بلند، لرد را در هوا قاپید و گرفت!
بلاتریکس با دیدن این صحنه، همزمان خوشحال و متعجب شد...او نمیدانست که اسلاگهورن هم اینقدر به اربابش علاقه دارد!
اما اسلاگهورن با به زبان آوردن قصد و نیت اش ، تمام تحسین بلاتریکس به او را دود هوا کرد...
_دست رشتههههههههه!

اسلاگهورن لرد را دوباره از بالای سر بلاتریکس پرت کرد و تلاش بلاتریکس برای گرفتن اربابش بی نتیجه ماند...لرد را آن طرف پاتریشیا گرفت و قبل از اینکه بلاتریکس به او برسد، باز لرد را آن طرف پرت کرد تا مرگخوار دیگری او را بقاپد!

سالها بود این میزان از تحرک و نشاط و شادی، در خانه ریدل دیده نشده بود!

بلاخره بعد از چند دقیقه که هم بلاتریکس و هم دیگر مرگخوران به نفس نفس افتادند، لایتینا که لرد را زیر بغلش گرفت بود، گفت:
_استپ! آقا...بسه دیگه...خسته شدیم!
_آره..واقعا دیگه کافیه!
_به نظرم یه بازی دیگه بکنیم!
_گرگم به هوا!
_اتل متل!
_خاله بازی یا دکتر بازی!
_خروس جنگی!
_نه...توپ که داریم، یه بازی توپی!

لرد که به دلیل پرت شدن های متوالی از اینور به آن ور حالت تهوع داشت، دعا میکرد که منظور مرگخواران از توپ، خودش نباشد!
_وسطی!

لایتینا سریع لرد را به سمت بلاتریکس که وسط ایستاده بود پرتاب کرد... اما چون لرد ابتدا به زمین خورد، بلاتریکس جا خالی داد تا لرد به او نخورد و او نسوزد! به نظر میرسید حتی بلاتریکس هم در حال گذراندن اوقات مفرحی بود!

همینطور که شرایط به صورت بلا بدو، مرگخوارا بدو، بلا طلسم بزن، مرگخوارا جا خالی بده بود، و هر از گاهی طلسم درست می‌رفت و بلا خوشنود می‌شد، یا خطا می‌رفت و مرگخوارا خوشنود می‌شدن، یا باز هم خطا می‌رفت اما این‌بار بلا خوش‌حال می‌شد چون موجب سقوط چیزی بر سر مرگخوارا می‌شد، مسئله‌ای توجه بلاتریکسو به خودش جلب می‌کنه که در جا متوقفش می‌کنه.
- اون چیه تو دستت رودولف؟

رودولف با احتیاط طوری که همچنان سپر انسانی بودن لرد حفظ بشه، بالاتر میاردش تا بلا دید بهتری بهش داشته باشه.
- یک عدد اربابه. به این زودی فراموشش کردی بلا؟
- یک عدد ارباب؟ از کی تا حالا ارباب قابل شمارش شدن؟
- از وقتی که تعدادش دو تا شده؟
- دومیشون کی باشه اونوخ؟
- من دیگه! همسر عزیزتر از جانت!

قبل از این‌که بلا بخواد جوابی بده، رودولف سریع اضافه می‌کنه:
- صبر کن ببینم، تو پرسیدی اون "چیه" تو دستم؟ خب خوش‌حالم که پذیرفتی ارباب به تاریخ پیوستن و از لفظ "کی" استفاده نکردی.
- اون یه طرزی از بیان بود رودولف!

بلاتریکس یک قدم به جلو می‌ذاره و به طبع رودولف هم یک قدم به عقب.

- اربابو پس بده ببینم!
- نمی‌دم! مال خودمه. سپرمه!

با هجوم ناگهانی بلاتریکس به سمت رودولف، رودولف که حاضر بود هرکاری بکنه تا لرد دست بلا نیفته، با پرتابی که ازش بعید بود، لردو به هوا می‌ندازه. همه با هیجان به چرخیدن لرد در هوا و پروازش بر فراز سرشون نگاه می‌کنن. همه مشتاق بودن تا بدونن محل سقوط کجا خواهد بود!