بعدتر - آزکابان

دو صدای پاق همزمان توی دل تاریکی دالان های آزکابان شنیده میشه و پشت بندش، چهارتا صدای پا از نقطه صدای پاق، به حرکت درمیان. صدای پاها به حرکتشون ادامه میدن تا جاییکه به اولین پنجره بزرگ دالان میرسن؛ جایی که نور ماه آرسینوس و غول چراغ رو نمایان میکنه.

-این دیوانه ساز رو که میگین نمیدونم چیه. ولی مطمئنم در برابر عظمت و مرتبه و قوانین من سر خم میکنه.

آرسینوس بدون توجه به غول، دستشو از زیر نقاب میبره توی دماغش و سخت مشغول فین کردن و زورآزمایی با گیگیلی های دماغش میشه. بعد از مقداری مبارزه و کشمکش با گیگیلی ها، دست آرسینوس از نقابش بیرون میاد و طبق عادت همیشگی به پشت سر وینکی میره تا به گونیش مالیده شه.

در کمال تعجب، دست آرسینوس به گونی وینکی نمیخوره!
دست، متعجب و آشفته میشه. برای همین یه بار دیگه به طرفی که فکر میکنه وینکی قرار داره، حرکت میکنه. اما باز هم به چیزی برخورد نمیکنه. دست آرسینوس که میبینه جایی برای مالیدن گیگیلی هاش نیست، با سرخوردگی گیگیلی ها رو به آستین اون یکی دست آرسینوس می ماله و نورون هاشو میفرسته به سمت مغز آرسینوس که خبر از ناپدید شدن وینکی بدن.

-عه! وینکی کو؟

آرسینوس تازه متوجه غیبت وزیر میشه. غولی که طبیعتا باید روی وینکی سوار می بود، فقط روی یه کلاه وزارت مچاله شده نشسته و داره با تعمق به فضای بیرون از آزکابان نگاه میکنه.

-هوی غوله، بلند شو ببینم وزیر زیرته یا نه.
-خجالت بکش از پست و مقامت واقعا! معاون وزیر اینقدر بی تربیت؟
-کی بی تربیته مرتیکه؟ میگم بلند شو ببینم وزیر توی کلاهش له شده یا نه!

غول، همرزنان به روی آرسینوس برمیگرده و دنبال باقیمونده تارموهای میزبان سابقش میگرده تا دوباره کنترل آرسینوس رو به دست بگیره. درهمین حین، آرسینوس کلاه وزارت مچاله شده رو برمیداره تا وینکی رو پیدا کنه.

وینکی زیر کلاه:

جن وزیر که تا لحظاتی پیش، قهرمانانه زیر وزن غول مقاومت کرده بود، توانشو از دست داده و پیکر نحیفش زیر غول مچاله شده بود.
آرسینوس، وینکی مچاله رو برمیداره و توی دماغش فوت میکنه تا باد بشه و به شکل اصلیش برگرده.
-درست شد بالاخره.
-غول، جن ممچول بد! وینکی تو دهن غول زد! غول جن سنگین بود! وینکی جن مبادشو و نممچول خووب؟

بعد از باد شدن وینکی، سران مملکت با غول همراهشون، دوباره به اعماق آزکابان پیشروی میکنن تا به دیوانه سازها برسن. غول چراغ هم بی خبر از ماهیت وجودی دیوانه سازها، همچنان روی سر آرسینوس به دنبال تار مو میگرده.

ولی وینکی تدابیر خوبی می اندیشه و برای جلوگیری از برخورد نگاها به خودش، کلاهشو تا زیر چشماش پایین میکشه.
نگاها به کلاه برخورد میکنن و برمیگردن. ولی روی غول هنوز زیاده!
-رز...تو الان باید یکی از غنچه هاتو بفشاری و برام کمی عطر تهیه کنی. این بالا بوی جن گرفتم.

رز وحشتزده غنچه هاشو که از ترس میلرزیدن بغل میکنه.
-خجالت بکش. این چه حرفیه جلو بچه ها؟ نمیبینی مادرشون بی سر شده؟ خونی رو که از جای سر بریده ی من فوران میکنه نمیبینی؟ وضعیت روحی این بچه ها رو درک نمیکنی؟

مرگخوارا که میبیننن رز جوگیر شده به زور میگیرن و از محل دورش میکنن.
غول به طومارش اشاره میکنه.
-به هر حال این جزو قوانین بود.

وینکی برخورد نگاه های تهدید آمیز رو حتی از زیر کلاهش حس میکرد.
-وینکی فقط چهار ماده تصویب کرد. وینکی از کجا باید میدونست که هر ماده صدها تبصره داره؟ وینکی جن مصوب خوب؟

آرسینوس که سعی میکنه فاصله ی لازم رو با وینکی حفظ کنه به آرومی میگه:
-به نظر من وقتشه که جناب وزیربه آزکابان سرکشی کنن.

وینکی ذوق زده میپرسه:
-سرکشی؟ اغتشاش؟ عصیان؟ وینکی جن سرکش؟

-نه جناب وزیر...سرکشی...کنترل! آزکابان...دیوانه سازها...دیوانه سازهای آزاردهنده. متوجهین؟

وینکی متوجه شده بود. باید به آزکابان میرفت و به دیوانه سازا نزدیک میشد. شاید این کار شر غول رو از سرش کم میکرد.

-وینکی جن وزیر بود! زیر بار حرف زور نرفت! غول باید کلاه وزیر رو سریع پس داد.

غول اما خیلی ریلکس تر از این حرف ها به نظر میرسید، کمی خودش را روی شانه های وینکی تکان داد تا جایش راحت تر شود. سپس کلاه را از قسمت کش زیر گلو به دست گرفت و مثل یو یو شروع به بازی کردن با کلاه وزارت کرد.
-اینا رو ول کن به جاش بیا این قانون حمایتو تصویب کن که یه جوری آبمون بره تو یه جوب.
-وینکی جن قانونمند بود! ساعت کاری وینکی تموم شد. دیگه قانونی تصویب نشد.
-اگه تصویب کنی کلاهتو میدما!

وینکی وسوسه شد. انگار جن وزیر طاقت دوری از کلاهش را نداشت! با دودلی و تردید به غول نگاه کرد.
-غول بد از جن خوبِ غول الحمایت تصویبنده چی خواست؟

غول سعی کرد تا حدی که برای یک غول چراغ جادو ممکن است چهره متفکری به خود بگیرد.
-یه عهدنامه مینویسیم! با چهار تا بَند. قبول؟
-وینکی بیشتر از سه نتونست شمرد. پس وینکی قلم پر رو به غول داد تا غول عهدنامه رو نوشت.

غول شروع به نوشتن کرد... نوشت و نوشت و نوشت! از هر دری نوشت. بر علیه تمام اقداماتی که ممکن بود علیهش انجام شود قانون تصویب کرد! خب غول فقط چهار بند داشت...اما کسی راجب اندازه هر بند حرفی نزده بود!
وینکی پای عهدنامه مهر وزارت زد و آن را با کلاه وزارتش مبادله کرد.

ساعت کاری خیلی وقت پیش تمام شده بود پس صدای پاقی آمد و وینکی دوباره به خانه ریدل ها آپارات کرد. درست در همان لحظه صدای آه و ناله های نا آشنایی در خانه ریدل ها پیچید.

-آی...سرم...سرم گیج میره. حالت تهوع دارم. آب قند بیارین. یکی فشارمو چک کنه.

باقی مرگخواران که در نبود غول فرصت را غنمیت شمرده بودند و مشغول استراحت بودند با قیافه های گیج و خواب آلود خود را به محل صدا رساندند.

-چیه؟ چی شده؟
-اه! این یاروئه باز!

غول قیافه حق به جانبی به خود گرفت و گفت:
-طبق ماده سوم حمایت از حقوق غول های چراغ جادو،تبصره دویست و هفتاد و سه غر زدن به یک غول چراغ جادو ممنوعه و بین یک تا سه ماه آزکابان داره.

سپس طومار بلندی را باز کرد و به یک خط روی آن اشاره کرد و ادامه داد:
-طبق این تبصره هم الان باید یه آب قند بیارین روشای حمل و نقلتون به معدم نمیسازه. اذیت میشم.

مرگخواران ابتدا به غول سپس به طومار و بعد به مهر وزارتی که پایین طومار بود نگاه کردند...
در آخر هم نگاه های خطرناکی به وینکی انداختند.

غول اصلا از شرایط موجود راضی نبود. او خودش را بازنشسته نکرده بود که مورد بی توجهی قرار بگیرد. او باید کاری می کرد. او غول چراغ جادو بود نه غول غارنشین.

درست در این لحظه نوک کلاه وزارت وینکی در دماغ غول فرو رفت و تا مغزش رسوخ کرد. و در آنجا با سر تیزش به پهلوی یکی از سلول های مغزی او کوبید. سلول کلافه و سر در گم از اینکه بعد از قرن ها بیدار شده بود خمیازه کشان به نوک کلاه خیره شد.
- مگه خودت خواب نداری که منو بیدار میکنی؟

پیش از اینکه نوک تیز کلاه بتواند پاسخی بدهد. سلول های پیام رسان، که فقط قصد داشتند زودتر ماموریتشان را به سرانجام رسانده و بروند در تخت های گرم و نرمشان بخوابند، دسته ای کاغذ را توی بغل سلول گذاشتند و با سرعت از آنجا دور شدند.
- هی وایسید ببینم. شیفت من تا هزار و پونصد سال دیگه قرار نبود برسه.

اما سلول های پیام رسان دور شده بودند. و حالا این سلول مغزی بیچاره باید به این پیام پاسخ میداد. سوال این بود:"که الان باید چی کار کنم؟"

سلول مغزی بدون بررسی بیشتر و دانستن اینکه کلا ماجرا از چه قرار است، برای اینکه با یک تیر دو نشان زده باشد، این دستور را نوشت و فرستاد:

این کلاه رو از تو دماغت بکش بیرون و بذار رو سرت.

ثانیه ای بعد غول که دستور را دریافت کرده بود، کلاه وزارت وینکی را از روی سرش برداشت و روی سر خودش قرار داد.

با دیدن این صحنه نفس تمام اعضای حاضر در جلسه در سینه حبس شد. وینکی اولین نفری بود که به خودش آمد.
- غول باید کلاه وینکی رو پس داد. اون کلاه مال جن وزیر بود، نه غول وزیر.

غول در حالی که از بشقاب پر از میوه ای که جلوی وینکی قرار داشت میخورد، گفت:
- پسش نمیدم. باید بهم غذا بدی. چند تا قانون هم هست که باید تصویب کنی. من مایلم عهد نامه حمایت از غول های چراغ رو تصویب کنید. البته تنها غول چراغ منم. ولی دلیل نمیشه از حقوقم حمایت نشه.

آرسینوس از پوزخند بدش می آمد، اما از "ترسو" خطاب شدن متنفر بود. اما آرسینوس نمیتوانست وسط یک جلسه رسمی با حضور وزرای سحر و جادوی چندین کشور دیگر خشمش را سر غول تخلیه کند؛ پس نفس عمیقی کشید، کراواتش را صاف کرد و گفت:
- جناب وزیر، جلسه رو شروع کنیم؟
- نه!

وینکی ناگهان کلاه را روی غول پایین کشید.
- وینکی جلسه شروع کرد. وینکی تو دهن دنیا کوبید. وینکی وزیر خووب؟
- بله بله. بحث این جلسه در مورد مد روز در دنیای جادوگری و پنهان شدن همزمان از ماگل ها هستش که...
- من گشنمه!

همه کسانی که دور میز نشسته بودند، با ناراحتی به وینکی و غول روی سرش نگاه کردند؛ اما وینکی به آنها نه تنها نگاه نکرد، بلکه اهمیتی هم نداد و با کمال آرامش یک بیسکویت از درون جیبش بیرون کشید و مقابل غول در دهانش گذاشت، سپس در حالی که با لذت آن را میجوید، گفت:
- وینکی در خواست غذا کرد. همین الان!

بلافاصله با درخواست وینکی، چندین جادوگر که همچون جن های خانگی قوز کرده بودند و گونی بر تن کرده بودند، با سینی های پر از غذا که روی سرشان حمل میکردند، وارد اتاق جلسه شدند.

- حالا وینکی از همه خواست که غذا بخورن. وینکی جن دانا و پلید بود!

وزیران خوردند و نوشیدند و اسراف کردند. جلسه را هم به طور کامل فراموش کردند حتی.
غول چندین بار تلاش کرد غذا را از درون سینی و حتی از دست وینکی کش برود، اما نتوانست. وینکی جن زرنگی بود.

بالاخره پس از گذشت چند دقیقه، غذاها به اتمام رسید.
وینکی آروغ محکمی زد و گفت:
- غول حالا تونست از روی شونه وینکی فرار کرد. غول شکست خورد. غول باید جای دیگه ای غذا پیدا کرد.
- از ارزش های ما هیچی کم نشده!
- وینکی هم عمرا تسلیم نشد.
- خب دیگه... من تشنمه.
- وینکی یک آبی برای غول آورد که غول کیف کرد. اما وینکی اول خواست به جلسه رسید. نقابدار جلسه رو شروع کرد.

لحظاتى بعد، جن وزير به همراه غول روى دوشش در وزارتخانه ظاهر شد.

-هى...! اين چه وضعيه؟ نميتونستم نفس بكشم!
-وينكى به وضعيت غول اهميت نداد! وينكى الان يه جلسه داشت.

غول كه بخاطر جثه كوچك وينكى، زانوهايش روى زمين كشيده ميشد، به سختى او را متوقف كرد.
-من نميخوام بيام جلسه! من گشنمه! من غذا ميخوام. غذا بده بهم.

وينكى بي توجه به غول، دست هاى كوچكش را زير زانو هاى او انداخت، پاهايش را بالا گرفت و به سمت سالن جلسه رفت.
لحظاتى بعد، سر و كله ى آرسينوس نيز پيدا شد. ولى با ظاهرى جديد!
او كلاه لبه دار قرمز رنگى را روى سرش گذاشته بود، تا كچلى آن را پنهان كند.

-خب...همه اومد؟ وينكى خواست جلسه رو شروع كرد. ماسكى هم اومد و سر جاش نشست!

آرسينوس با شك و كمى ترس، نگاهى به غول كه حالا، رخت خوابش را روى دوش وينكى پهن كرده و چرت ميزد، انداخت.
-اگه خانوم وزير اجازه ميدن، من مايلم اين سر ميز بشينم.

-ترسو!

صدا، صداى غول بود كه سرش را از زير پتو بيرون آورده و به آرسينوس پوزخند ميزد!

خلاصه:

بلاتریکس و آستوریا چراغ جادویی رو از ناکترن خریدن و آوردن به خانه ریدل ها.
غول چراغ بازنشسته شده و دیگه قصد نداره آرزویی برآورده کنه. چراغش هم از دست دلفی میفته و می شکنه.
غول روی شونه های دلفی می پره و بعد از مدتی تغییر مکان می ده و به شونه های آرسینوس منتقل می شه.
مرگخوارا از یه طرف باید با غول غرغرو و فضول کنار بیان و از طرفی چراغ رو تعمیر کنن.
بانز پیشنهاد می کنه یه چسب قوی سفارش بدن و مرگخوارا هم همین کارو می کنن و چسب می رسه.
غول روی شونه وینکی می پره.

..................

-نخند!
-خنده داره خب. تو هم بخند. دنیا دو روزه.

به نظر وینکی این اوضاع اصلا خنده دار نبود. درست در دوران اوج وزارتش، همه چیز غول مالی شده بود.
-غول جن بد! غول بهتر بود همین الان از روی شونه های وزیر پایین اومد، وگرنه عواقب سختی در انتظارش بود.

غول یک پیتزای درسته را لوله کرد و بالا انداخت و با دهانش گرفت.
-مثلا؟!

-مثلا این که وزیر به معاون وزیر دستور داد شر غول رو برای همیشه کم کرد.

لبخند روی صورت غول، پاک شد. با اخمی جدی نگاهش را بین مرگخواران چرخاند.
-و این معاون کیه؟

ده دست به صورت همزمان به آرسینوس که داشت سعی می کرد زیر تکه ای پیتزا پنهان شود، اشاره کرد.

-نامردای آدم فروش...من تازه از شر این خلاص شدم.

با فهمیدن این موضوع که معاون وزیر، همان شخصی است که چند دقیقه پیش در حال گرفتن فال با تارهای مویش بود، صدای قهقهه غول به هوا بلند شد.
در حالی که غول قهقهه می زد، وینکی با جدیت کیفی بزرگتر از هیکلش برداشت...کلاه وزارت را روی سرش گذاشت...و غول معترض شد!
-هی...داری چیکار می کنی؟ اینجوری که جلومو نمی بینم!

وینکی جواب داد:
-وزیر اهمیتی نداد! وزیر کار داشت و الان ساعت کارش شروع شده بود. جای وزیر وزارتخونه بود.

و با صدای "پاق" بلندی غیب شد!

بلا همینطور به چراغ نزدیک تر میشد و چراغ با آغوشی باز منتظر بلا بود که برسه و درستش کنه. اونطرف تر آرسینوس گوشه ای افتاده بود و به زور سعی میکرد یه ذره اکسیژن وارد بدنش کنه. کراب و گویل تو آشپزخونه بودن و با ناراحتی و تاسف به یخچال خالی نگاه میکردن و همدیگه رو دلداری میدادن. هکتور هم گوشه ای دیگه نشسته بود و سعی میکرد به غول توجهی نکنه و تمام تمرکزش رو روی ساخت معجون "غول زدایی" بذاره.
اینور تر بالاخره بلا بعد از چند دقیقه اسلوموشن حرکت کردن ، به چراغ رسید. هر تیکه رو گرفت و با دستش به گوشه هاش چسب زد و بهم چسبوند. بعد از اینکه آخرین تیکه رو هم وصل کرد ، چراغ رو با موفقیت و مثل میمون تو لاین گینگ (Lion King) بالا سرش میگیره. نور خورشید به چراغ میخوره و تو چشم تمام مرگخوارا منعکس میشه. هر کدومشون هر کاری میکردن ، ولش کردن و به طرف بلا اومدن تا این موفقیت رو جشن بگیرن. بالاخره میتونستن از دست این غوله نجات پیدا کنن.
کم کم که نزدیک میشدن به بلا و چراغ ، احساس میکردن یه چیزی ایراد داره. بلا ناقص بود یعنی ؟ نکنه دماغش از بین رفته ؟ شاید ایراد از چراغ باشه ؟ وقتی به فاصله نزدیکی از بلا و چراغ رسیدن همشون ، و تاکید میکنم همشون با تعجب با چراغ خیره شدن.
رز و لینی دوتایی به سمت بلا رفتن و چراغ رو از دستش گرفتن و یه ذره بررسیش کردن.
-این چرا اینجوریه ؟ چرا اینجوری چسب زدی ؟
-چیزیش نیست که از اول همین شکلی بود.
- از اول چراغه شبیه یه لیوان بدون دسته بود یعنی ؟

خنده های شیطانی غول از پشت هکتور ، شک مرگخواران رو تاکید کرد. غول از شونه هکتور به شونه آرسینوس برگشت و چون دیگه مویی رو سرش نمونده بود به سر وینکی رفت و در حالی که موهای وینکی رو میکند ، به چیزی که دست لینی و رز بود نگاه کرد.
-این بود بلا بلاتون ؟ کرشیو کریشیوتون ؟

بلا که عصبی شده بود چند تا کریشیو به وینکی زد و بعد از دیدن عذاب کشیدن وینکی یه ذره آروم شد. چراغ رو از دست لینی پس گرفت و خودش نگاهی بهش انداخت. از اول هم تو این کارای دستی و هنری استعدادی نداشت. دست چسبیش رو با چندین کریشیو خشک کرد و بعد چراغ رو به کمک دو دستش به دو طرف کشید تا از هم باز شه و این بار درست سر هم شه.
-اییییییییییییییییییی ... چه چسب محکمیه ، بیایید بچه ها شما از اون طرف بگیرید بکشید ، من از این طرف.

غول همچنان خنده های شیطانی خودش ادامه میداد ولی با این فرق که چون پیتزا ها رسیده بود هرازگاهی یه تیکه میخورد و بعد دوباره میخندید.

چسبی که روی میز فرود اومده بود، یه چسب خفن و خیلی قوی بود. یه چسبِ چسبنده بود. همه ی مرگخوار ها، سریع دور میز جمع شدن. حتی آرسینوس هم اومد به سمت میز. البته اومدن آرسینوس کاملا اتفاقی و در اثر حرکات غیر ارادی و تلو تلو خوردن هاش وسط خفه شدنش بود.
گویل یه قدم از بقیه ی مرگخوار ها رفت جلو تر و دستشو دراز کرد که چسب رو برداره.

- بلند نمیشه.
- محکم تر بکش خب.

گویل محکم تر کشید.
- بازم بلند نمیشه.

مرگخوارا یکی یکی امتحان کردن. اما هیچ کس نمتونست چسبو بلند کنه.
بلا که تا همین جاشم خیلی مرام گذاشته بود که تونسته بود تحمل کنه مرگخوارا یکی یکی امتحان کنن از جاش بلند شد.
-برید کنار ببینم! بی مصرفا! کروشیو!

بعد از برخورد طلسم به چسب، چسبِ جادویی از درد فریاد کشید و با تلاش بعدی گویل، به راحتی از روی میز بلند شد. کراب به سمت گویل رفت. همین که دستشو دراز کرد تا چسبو تحویل بگیره و به بلا بده... متوجه شد که چسبو گرفته. اما گویل چسبو ول نمیکنه.
-ولش کن دیگه! مگه من ناخنامو از سر راه اوردم!
- من ولش کردم... خودش ول نمیشه!

کراب محکم تر کشید. گویل هم همراه چسب به سمتش کشیده شد. رز با گلدونش از روی میز پایین پرید و کنار کراب فرود اومد تا کمکش کنه. اما میز چسبی بود. گلدون رز چسبی شده بود. رز به زمین چسبید. لینی که بسیار مسئولیت پذیری رو دوست میداشت، حس کرد باید یه کاری کنه. در نتیجه با مغز حشره ایش به این نتیجه رسیده که بهتره روی چسب بشینه تا با وزنش اونو به سمت کراب بکشه و خب طبیعتا اون هم به چسب چسبید. این وسط هکتور هم که دید لینی ثابت شده و فرصت خوبیه، یه مگس کشو محکم رو سر لینی کوبید. اما نه تنها نتونست لینی رو بکشه، بلکه مگس کش هم به چسب چسبید. بانز کمر هکتور رو گرفت که اونو از چسب جدا کنه. و نتیجه ش این شد که این چند نفر همه با هم بخورن زمین به شکل یه گلوله کف سالن خانه ی ریدل شروع به قل خوردن بکنن.

- کروشیو!

بلا که کلا حوصله دلقک بازی نداش، کروشیویی رو به سمت کپه ی مرگخوار شلیک کرده بود. کروشیو به کراب اصابت کرد. اما از اونجایی که چسب جادویی رسانای کروشیو بود، همه ی مرگخوارا شروع به لرزیدن و داد زدن کردن و در نهایت با برخورد به پای آرسینوس که دیگه خفه شده بود و فقط به عنوان پایه ی غول ایفای نقش میکرد، از هم جدا شدن و هر کدوم به گوشه ای پرت شدن و چسب هم درست توی دست بلا فرود اومد.
در همین حین که لرد در طبقه ی بالا با شنیدن این همه سر و صدا مرگخوارا رو نفرین میکرد، غول هم فرصت رو مناسب دیده بود و از روی شونه ی جنازه ی آرسینوس روی شونه ی هکتور میپرید، بلا، چسب به دست و پیروزمندانه به سمت چراغ شکسته ی روی زمین راه افتاد.

مرگخواران به یکدیگر نگاه کردند و پس از چند ثانیه، پچ پچ هایی حاصل از موافقت در میان مرگخواران شکل گرفت.
مرگخواران با بانز موافق بودند. این موضوع بی سابقه ای بود.

بانز که تسترال کیف شده بود، ردای نامرئی اش را درید و شروع کرد به دویدن و قر دادن دور اتاق و اعتماد به نفس تکه تکه شده اش را از روی زمین جمع کرد، حتی روی میز رفت تا خودش را میان مرگخواران پرتاب کند و روی دست آنها حمل شود، اما مرگخواران او را ندیدند، پس بانز پخش زمین شد و دوباره اعتماد به نفسش تکه تکه شد.

و بالاخره مرگخواران شروع کردند به نوشتن نامه برای سفارش چسب جادویی.
نامه پس از چند ثانیه با خطی خرچنگ قورباغه نوشته شد و مرگخواران هم به زور تهدید یکدیگر، موفق شدند پول مورد نیاز برای خرید چسب را فراهم و ضمیمه نامه کنند؛ آنها پس از آن، نامه را در حلق جغدی فرو کردند و جغد را هم با اردنگی از پنجره به بیرون پرتاب کردند.

در آن سو،آرسینوس همچنان با غول درگیر بود.
غول موهایش را میکند و او در حالی که فریاد میزد، موهایش را که روی زمین میریخت، جمع میکرد تا بعدا دوباره به سرش بچسباند.

- عه... دیگه مو نداری که! کچل کچل کلاچه، روغن تسترال پاچه!
- لعنت بهت! سرم درد میکنه!
- این که چیزی نیست.

و سپس پیش از آنکه دهان آرسینوس باز شود، غول شروع کرد به گشاد و تنگ کردن گره کراوات آرسینوس...

- کراوات نه!
- دیگه دیره...

و در اتاق، بالاخره چسب جادویی همراه با جغد از پنجره وارد شد و جغد که با غرور سینه اش را سپر کرده بود، روی میز مقابل مرگخواران فرود آمد.